کد مطلب:88695 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:298
1- موجب زیادتی در رزق می شود- امام صادق (ع) فرمودند: «حسن الجوار یزید فی الرزق».[1]. 2- موجب آبادی شهر و زیادی عمر می شود- امام صادق (ع) فرمودند: (حسن الجوار یعمر الدیار و یزید فی الاعمار)[2]، آبادی و خرمی شهر در روابط [صفحه 556] حسنه بین مردم و همسایگان است نه به خرمی فضاهای سبز و پاركهای آن، چنانكه خرمی و احیاء مسجد به عبادت است نه به پرداختن به ظواهر و در و دیوار و محراب آن، و همچنین هر وقت انسان از دست همسایه راحت بود و در آسایش به سر برد طبعا از فشارهای روحی او كاسته شده و موجب طول عمر می شود و چه بسا در این روابط حسنه رزق و روزی او نیز افزوده شود. 3- یاری كنندگان و كمك كنندگان انسان زیاد می شود- مولی علی (ع) فرمودند «من احسن الی جیرانه كثر خدمه، كسی كه به همسایگان خود نیكی كند خدمتكارها و كمك كارهای او زیاد می شود»[3]، و این مسئله بسیار واضح است و قابل تجربه، كسی كه در محلی خیر خواه و كمك كار همسایگان بود، هر كدام از آنها در وقت گرفتاری به كمك او می شتابند و اگر تقاضائی داشت با جان و دل انجام می دهند، ولی اگر توجهی به آنها نكرد، عكس العمل آنها نیز بی توجهی است. 4- همسایگان انسان زیاد می شوند، مولی علی (ع) می فرماید: كسی كه حسن جوار داشت و خوب همسایگی كرد، همسایه های او زیاد می شود: «من حسن جواره كثر جیرانه»[4]، زیرا خوش برخوردی موجب گرایش افراد به سوی او می شود و در نتیجه همسایه و دوست بیشتری پیدا می كند و چه بسا با این خوش برخوردی افراد دیگری كه در آن منطقه نیستند نیز طالب همسایگی او شوند. پس ای برادر نه تنها ضرر و زیان به همسایه نزن، بلكه به او احسان كن، و بلكه ضرر او را تحمل نما و به او دعا كن چنانكه حضرت زهرا سلام الله علیها به نقل امام حسن (ع) اول به همسایه دعا می كردند، و سپس به خود و این را موجب سرعت استجابت دعا در حق خود می دانستند (الجار ثم الدار) و امام سجاد (ع) نیز در [صفحه 557] صحیفه ی سجادیه (دعای بیست و ششم) دعاء برای همسایگان دارند. مرحوم الهی، این نكته سنج عالم در ذیل این فراز (و لا یضار بالجار) گوید: نخواهد در زیان همسایگان را مخواه آزردن همسایه زنهار به احسان كوش با همسایه و خویش حق همسایه را در دفتر عشق كتاب عشق قرآن را بیاموز دل همسایه گر شاد از تو باشد [صفحه 559]
ثمرات و فوائد خوب برخورد كردن در همسایگی و مراعات همسایه بسیار است كه به بعضی اشاره می كنیم:
كه نبود سخره این كون و مكان را
ز قرآن درنیوش[5] این نغز گفتار
ز آزار دل آنان بیندیش
سفارشها نموده دلبر عشق
به اشراقش چراغ جان بیفروز
بسی به تا به فریاد از تو باشد
صفحه 556، 557، 559.